Strategia rozwoju miejscowości Chłopy
„…Twórzcie kulturę wsi, w której obok nowych wymiarów, jakie niosą czasy, pozostanie – jak u dobrego gospodarza – miejsce na rzeczy dawne, uświęcone tradycją, potwierdzone przez prawdę wieków …”
Jan Paweł II
Krosno, 10 października 1997 r.
Pierwsze wzmianki o miejscowości Chłopy pochodzą z XIII wieku. Była to już wtedy stara słowiańska, osada, którą nazywano Borowo, prawdopodobnie od otaczających ją rozległych borów. Z czasem w miarę zaniku mowy kaszubskiej nazwę przerabiano. W dokumentach z 1574 roku występuje jako Paurhufen, a w 1618 roku jako Burow. Obecna nazwa jest wynikiem spolszczenia niemieckiej nazwy Bauerhufen, co w wolnym tłumaczeniu oznacza „chłopskie włóki”. Z kronik niemieckich wynika, że od 1840 roku wieś uznawana była za kąpielisko morskie, na plaży istniał zakład kąpielowy. W 1871 roku w Chłopach było 21 gospodarstw, w których zamieszkiwały 92 osoby. Wszyscy byli wyznania ewangelickiego.
W latach 30-tych XX wieku Chłopy były szeroko znaną i lubianą miejscowością letniskową położoną za wysokimi wydmami, ukrytą wśród drzew. Szczególne piękno nadawały jej budynki zachowane w starym stylu, z altankami i pięknymi ogrodami. Główna ulica otoczona była zielonymi żywopłotami, co podkreślało jej sielski charakter. Uroki miejscowości podkreślała szeroka, piaszczysta plaża. Na miejscu była poczta, telefon, szkoła, piekarnia, masarnia oraz sklepy.
W 1933 roku Chłopy liczyły ok. 160 stałych mieszkańców, a gościły 766 wczasowiczów. Mimo wypoczynkowego charakteru miejscowości głównym zajęciem jej mieszkańców było rybołówstwo. We wsi istniała już wówczas przystań rybacka. Łodzie były wiosłowe, bardzo małe.
Po zakończeniu II Wojny Światowej nowi mieszkańcy Chłopów przybyli z różnych rejonów Polski. Część została przesiedlona z terenów wschodnich, zajętych przez ZSRR. Niektórzy byli tu na przymusowych robotach i pozostali na stałe. Zajęli się głównie rolnictwem i rybołówstwem. Pierwsze łodzie rybackie były poniemieckie. Dopiero w latach 60-tych rybacy zaczęli je wymieniać na nowe, większe z silnikami. Obecnie na przystani jest 12 łodzi rybackich.
W 1951 roku utworzono Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną, która przetrwała do 1956 roku. Na bazie poniemieckich hoteli i pensjonatów powstały ośrodki wczasowe FWP. Istniały również dwa ośrodki kolonijne. Obecnie obiekty te są własnością prywatną. Dopiero na początku lat 70-tych na głównej ulicy położono asfalt, poprzednio była ona drogą gruntową.
We wsi znajduje się podziemne złoże wód solankowych, odkryte w czasie poszukiwań ropy naftowej w latach 1965-1966. Leży ono na głębokości 875 m. Jego stężenie wynosi 7,2%, a temperatura przy wylocie 19,5°C. Cechy te są porównywalne z wodą mineralną z rejonu Kołobrzegu. Można je wykorzystywać do kąpieli solankowych.
Chłopy są jedyną zachowaną wsią rybacką w Polsce. Znajduje się tu kilka XIX wiecznych obiektów budownictwa szachulcowego. Na szczególną uwagę zasługuje szczytowe usytuowanie domów w stosunku do drogi wiejskiej. Domy są przeważnie szerokofrontowe, symetrycznie czteroizbowe. Zostały przystosowane do przyjmowania letników. Cechą charakterystyczną zagrody w Chłopach jest zamknięcie podwórza z czterech stron w kształcie czworoboku. Boki podwórza stanowią chałupa i zabudowania gospodarcze. Wjazd na podwórze prowadzi od strony drogi przez dwuskrzydłową bramę.
Cała wieś została wpisana do rejestru zabytków ze względu na zachowany układ urbanistyczny. Ciekawym przykładem architektury letniskowej jest eklektyczny pensjonat z początku XX wieku. Obecnie hotel „Astoria”.
Miejscowość posiada szeroką, piaszczystą plażę i wysokie wydmy. Od Mielna i Sarbinowa oddzielają ją nadmorskie lasy. Do osobliwości przyrodniczych należy aleja leszczyny tureckiej, drzewiastej, porastającej odcinek szosy z Mielenka do Chłopów. W Polsce jest ona spotykana bardzo rzadko. Pochodzi z południowo-wschodniej Europy i Azji Mniejszej. Drzewa w alei maja ponad 100 lat i dochodzą do 12 m wysokości. We wsi znajdują się ośrodki wypoczynkowe, pensjonaty, gospodarstwa agroturystyczne oraz liczne kwatery prywatne.
Chłopy to jedna z najładniejszych miejscowości letniskowych na Wybrzeżu, licząca obecnie 211 stałych mieszkańców. Niestety, polityka społeczno–gospodarcza państwa w ostatnich latach spowodowała zubożenie ludności i odpływ młodzieży ze wsi w poszukiwaniu pracy w kraju i za granicą.
Stworzony przez zespół aktywnych mieszkańców wsi Plan Rozwoju Miejscowości Chłopy jest pierwszym krokiem zmierzającym do poprawy sytuacji materialnej mieszkańców, zatrzymania młodzieży i stworzenia jej szans rozwoju a także rozkwitu wsi i jej szerokiej promocji, jako miejscowości rybacko–wypoczynkowej. To również ważny głos wypowiedziany w kierunku władz Gminy Mielno, o potrzebach mieszkańców miejscowości Chłopy, o ich aspiracjach i dążeniach. To także próba podniesienia rangi sołectwa jako podstawowej komórki samorządu gminnego, którego głos powinien być słyszany, szanowany i uwzględniany we wszystkich strategicznych dokumentach Gminy.
